İnceleme: “Zeplin”
Son günlerde kendimi sürekli İsveç’te yaşamın nasıl bi his olduğunu düşünürken buluyorum. Her şey daha heyecanlı olurmuş gibi geliyor. Uzun gecelerde daha çok kalem kullanabilirmişim gibi hissediyorum. Dünyanın delikleri sanki orada daha net gözüküyor. Buradaysa -Türkiye- kalabalık şehirlerin, sesi soluğu çıkmayan yıldızlara yaptığı muameleye uğruyorlar. Delikleri görmek için daha sessiz olmak gerek.
Böyle şeyler aklıma gelip duruyor. Karin Tidbeck‘in “Zeplin” adlı öykü kitabından ötürü. Hakkında bir şeyler yazmasam olmazdı. Rıhtım üzerinden okumak için buraya, Kule‘den bakayım ben ona demek içinse şuraya tıklayabilirsiniz.