Yeni Öykü: “Nefis Bir Uğultu”
Aylar sonrasından merhaba,
Geçtiğimiz günlerde Kayıp Rıhtım Aylık Öykü Seçkisi‘nin altıncı yılını kutladık. Her sene yaptığımız gibi yine özel bir sayı hazırladık. Bu sefer 12 Dede Korkut hikâyesini 12 yazara pay ettik. Gerçekten acayip işler çıktı ortaya.
Ben de Basat’ın Tepegöz’ü Öldürmesi adlı hikâyeyi uyarladım. Üstelik öykü bir şekilde Marşandiz Fanzin‘in 2. sayısında gördüğümüz Çekirdek Orman‘da geçmeyi başardı. O vakit Zürafanız Yanıyor Ama Söndürürseniz Uyuyamam demiştik, şimdi de Nefis Bir Uğultu diyoruz.
Aylar sonra öykü yazmak harika. Nefis Bir Uğultu‘yu Öykü Seçkisi üzerinden okumak için buraya, Kule üzerinden okumak içinse buraya tıklayabilirsiniz.
Görüşmek üzere!
Yeni Öykü: “Aksak Karabasanların Zifir Makinesi”
Yedinci sayıda da benzer bir cümleyle girmiştim bu haberi: Marşandiz de olmasa öykü yazamayacağım. Öyle. Gerçekten öyle. Aksak Karabasanların Zifir Makinesi beni farklı hissettiren bir öykü oldu. Sanki daha sonra bu evrene yeniden dönebilirmişim gibi geliyor.
Sanki bu evrende işler henüz bitmemiş gibi.
“Ömrün boyunca zifir makinesini besleyip akbaba avlarsın. Rüyalara girer, çocuk ağlatırsın. Kendi yaşındaki çocukları bile ağlatırsın. Hattâ en çok onları ağlatırsın. Rüyaların getirdiği sınırsız özgürlüklerden faydalanır, şeker kavanozunda takla atan patlıcan olursun. Kavanoz kırılır. Girdiğin rüya sallanır ve yıkılır.”
Sayı 8 şuralarda.
DevamıEski Öykü: “Zürafanız Yanıyor Ama Söndürürseniz Uyuyamam”
Merhaba,
Marşandiz #8‘i yayıma hazırladığımız şu günlerde aklımda dönüp dolaşan bir dünya var: Munganya! Nusret Mungan çekirdek kabuklarıyla sınırlarını çizdiği dünyasında neler yapıyor merak ediyorum. Belki yakında Munganya‘ya tekrar dönme fırsatım olur. Belki de olmaz. Emin değilim ama bunu gerçekten istiyorum.
Marşi #2‘de işlediğimiz Munganya diyarına “Zürafanız Yanıyor Ama Söndürürseniz Uyuyamam” başlığıyla açtığım kapıya davet ediyorum sizi. Öykü, fanzinden sonra ilk defa burada.
“Bu sayıda, burada Munganya var olacak. Hayallerimizin ülkesine yıllardır aradığımız kaybetmişliklerimizin vücutlaştığı bir dede kral olacak. Torunlarına tahtalardan kılıçlar, ölümsüzlüklerden şiirler, nehirlerden kitap ayraçları, gün batımlarından şakalar, zürafalardan gece lambaları, tirenlerden varolmayan umuda yolculuklar yapacak.”
Umarım hoşunuza gider ve teşekkür ediyorum!
DevamıEski Öykü: “Oh Petunya, Kepenk Giysin Sevgilin!”
Merhaba,
Hâlâ burada olanlarınız varsa onlara şükran duyuyorum. Çünkü ben burada olmakta bi hayli zorlanıyorum. Yeni öyküler üretmek için aranan ciğere ulaşamıyorum, sadece öksürüp, “Bugün de bi bitse…” diyebiliyorum. İşler yolunda gitmiyor.
Her neyse. Sizlere göreceli bi iyi haberim var. Umutlu çocukluğumuzun yansıması Marşandiz Fanzin‘in ilk ve bizim için en anlamlı sayısında yayımladığım öykümü buraya koymaya karar verdim. Zor bir karardı. O‘nun sadece fanzin sayfalarından okunabiliyor olması beni tuhaf bir şekilde iyi hissettiriyordu. Eski öykülerimi tekrar okurken bu hissin giderek azaldığını fark ettim. Öyleyse fanzini edinememiş insanların da bu öyküye ulaşmasında bi mahsur kalmamıştı.
Bazı satırları beni utandırsa da ciddi manada saygı duyduğum ve sevdiğim bi öykü Oh Petunya. Şimdi yazdığım öykülerle böyle kuvvetli bağlar kuramıyorum. Şubat 2013‘ten bu yana neler değişti diye bakmak zor geliyor. Zaten konumuzla da pek bir alâkası yok.
O yüzden kepenklerin arasından fırlayan kalplere dokunma fırsatınızı daha fazla geciktirmeyeceğim.
“Biz aslında kendi aramızda çok şey diyen de, dışarıdan o kadar anlamlı olamayabilen adamlarız. Salıncakların çarpacağı yere inişler düzenler, indiğimiz gibi de dişlerimizi dökeriz. Dişlerimizin dökülüşü bize ağzı çamur yiyen çocukların solucan avlarını hatırlatır. Solucan avları hakkında konuşmayı severiz.”
Öykü için buraya tıklayabilirsiniz.
Teşekkür ederim.
Yeni Öykü: “Hansel’in Mürekkepten Bir Dünyası Vardı”
Marşandiz olmasa öykü yazamayacağım. Bu fikir bazen beni delirtiyor. Sonra, en azından bi trenimiz var ve gerçeklerle savaşacak kadar rayların üstünde durmayı başarıyoruz, diye seviniyorum.
Marşandiz #7‘de gerçeklerle savaşmaya devam ettik.
Ben de Hansel’in mürekkepten dünyasını anlattım. Aslında biraz korkutucu bir deneyimdi. İşte hepsi sayı 7‘de.
“Kelebekleri ezersen tırtıl olur.”
Sayı 7 şuralarda.
Keşke daha sık görüşsek.
DevamıYeni Öykü: “Bandosuz Kulak Gezegeni”
Marşandiz Fanzin‘in birinci yıl özel sayısında benim de bir öyküm var. Bana eski günleri hatırlatan değerli bir hikâye oldu bu. Yıllar önce sorduğum, “Raydan çıkan trenler nereye gider?” sorusuna cevap aramaya çalıştım.
“Tavşanlar yuvalarını terk ettiler. Üzgündüler. Korkmuştular ve pipileri kalkmıyordu. Tavşanlar yuvalarını terk ettiler.”
“Bandosuz Kulak Gezegeni” Marşandiz Fanzin #6’da, Marşi ise şuralarda.
DevamıYeni Öykü: “Kaptan Orta Kapı!”
Tekrar merhaba,
Sevgili Kayıp Rıhtım Aylık Öykü Seçkisi 5. yılını kutlarken ben de yeni bir öykümle orada oldum. Her yıldönümünde küçük sürprizler yapmaya çalışıyoruz. Bu sefer de bir süper kahraman yarattık: “Kaptan Buzdağı” ve değerli çizerlerden akıllarındaki Kaptan Buzdağı’nı çizmelerini istedik. Ardından her çizim birer yazara gönderildi ve bu çizimler ışığında her Kaptan Buzdağı birer öykü sahibi olmayı başardı.
Bana da çizimlerini beğenerek takip ettiğim sevgili çizer Ethem Onur Bilgiç denk geldi. Kendisine harika çizimi için buradan da teşekkür etmek istiyorum. Çizimin yüksek çözünürlüklü haline ulaşmak için buraya tıklayabilirsiniz.
“Kaptan Orta Kapı!” adlı öykümü Rıhtım üzerinden buradan, Kule üzerinden de buradan okuyabilirsiniz.
Teşekkür ediyorum, görüşmek üzere!
DevamıYeni Öykü: “Islık” [Güncelleme]
Merhaba dostlar,
Bu tatsız günlerde bir nebze moral düzelten şeyler de olmuyor değil. Severek takip ettiğim güzide fanzin Sahte Vefa‘nın 4. sayısında benim de “Islık” adlı bir öyküm yer alıyor. Sahte Vefa sona yaklaşırken ucundan bucağından yer kapmak, bu güzel insanlarla sahte de olsa bir vefa örneğine ortak olmak keyifli. “Pişmanlık” temasıyla raflara konan fanzinin şuralarda olduğu söyleniyor:
Taksim: Mephisto, Ana Kitabevi, Semerkand, Aziz Kedi
Kadıköy: Mephisto, İmge, 26A Sahaf
“(…) Matem değil korku. Korku giysili büyük adamlar.
Giysili büyük adamlar.
Büyük adamlar.
Adamlar.“
Sağ salim okuyabilmenizi dilerim, görüşmek üzere.
GÜNCELLEME (9 Haziran 2014): Öyküye Kule üzerinden buradan ulaşabilirsiniz.
DevamıYeni Öykü: “Yıldız Yağmurunda Bacak Araları”
Marşandiz Fanzin #5‘te, “Yıldız Yağmurunda Bacak Araları” adlı bir öykümle yer aldım. Son dönemde yazdığımı kabul ettiğim öyküler arasında farklı bir yerde durduğunu söyleyebilirim bu hikâyenin. Çocukluk anılarım ilk defa bu kadar söz sahibi oldu, onlar karşısında ilk defa bu kadar mahkûm hissettim. Güzel deneyimdi.
“Yeterince hızlı koşarsam geç olmadan onu bulabileceğimi düşünüyordum. Yeterince hızlı koşmak bu yaşlarda çok fazla sorunun çözümüydü, bu süper gücün birkaç yıl içerisinde değerini yitireceğini o zamanlar bilmiyordum. Koştum.”
Marşandiz Fanzin #5 için için dağıtım ağı ve diğer gelişmelere web sitemizden ya da Facebook sayfamızdan ulaşabilirsiniz.
Bu metni görüyorsanız ne mutlu.
DevamıYeni Öykü: “Körkütük Yarasa Karası”
Marşandiz #4‘ün naçiz öykülerinden birisi de “Körkütük Yarasa Karası”ydı. Benim için farklı bir öykü oldu. Gökyüzünden kürtajlanan güneşin peşinden yarasaların midesine doğru yapılan bir yolculuk; birtakım kusma isteklerimin boşalması gibi bir şeydi. Bu yüzden ne düşüneceğiniz hakkında pek bir fikrim yok.
“Sonra bir gece testere ve çekiç sesleriyle uyandım. İşte yine bu değirmenin önünde yatıyordum, hava güzeldi. Güneşimi dışarıda karşılamak istemiştim. İşte yine bu değirmenin önünde, tarihin en kanlı kürtajına şahit oldum! Gökyüzünün doğusundan, güneşimin alınıp götürülüşüne seyre zorlandım. Kan kırmızısı şafak silinerek yerini çürük bir griye bıraktı. Gri bütün göğe usul usul yayıldı.”
“Körkütük Yarasa Karası”nı doğuran Marşandiz Fanzin #4 için için dağıtım ağı ve diğer gelişmelere web sitemizden ya da Facebook sayfamızdan ulaşabilirsiniz.
İyi okumalar!
DevamıYeni Öykü: “Mucizesizlik” [Güncelleme]
Merhaba!
Ne zamandır bir dergide gözükmüyordum. Bu defa yeni bir soluğun, maceranın parçası olabilme şansı yakaladım. Kefal Aylık Edebiyat ve Garip Mevzular Dergisi’nde bir öykümle yer aldım. Eylül – Ekim 2013 Sayı 2‘de “Mucizesizlik” adlı hikâyemle başımdan geçeyazan bir olayı anlattım. Bu açıdan metne çoğu öykümden farklı bir bakış açısının hâkim olduğunu söylemek kaçınılmaz.
Yan yollardan birisi de kısmi gerçekliğe çıktı bu defa. Fakat gelmekte olan diğer öykülerimin keşmekeşinde bir değişiklik olmadığını gönül rahatlığıyla söyleyebilirim. Kefal’e nasıl ulaşabileceğinizi şuradan takip edebilirsiniz, en son Kadıköy Mephisto’da görülmüş diyorlar, benden söylemesi.
İyi okumalar!
GÜNCELLEME: Öyküye artık Kule üzerinden de ulaşabilirsiniz, buradan.
DevamıEski Öykü: “İçimdeki Bayramoğullarını Kim Yıktı?”
Merhaba,
Çerçi Sanat Dergisi‘nin Aralık 2013 tarihli 2. sayısında benim de eski bir öyküm, güzel bir illüstrasyonla birlikte yayımlandı. Bazılarınız “İçimdeki Bayramoğullarını Kim Yıktı?” adlı öyküme aşinadır. Benim için değerli bir hikâyenin yeni bir mecrada soluk bulmasından ötürü mutluyum. Üstelik illüstrasyon da çok güzel. Bu güzel çizimi için adaşım Onur Saylam‘a, öyküme yer verdikleri için de Çerçi Sanat ekibine teşekkür ediyorum.
Kule’de zaten mevcut olan öyküye, Çerçi Sanat üzerinden ulaşmak için buraya, doğrudan illüstrasyona göz atmak içinse buraya tıklayabilirsiniz.
Keyifli okumalar, selamlar.
Devamı*
Ölü Dalgıcın Sonbaharı
